Enkele mooie wandelinitiatieven …

Merenwandeling Mol
We parkeerden de auto aan de Zilvermeerhaven Port Aventura, Zilvermeerlaan 9, Mol.
Wandelknooppunt 78 – 57 – 58 – 51 – 59 – 48 – 49 – 45 – 75 – 41 – 82 – 83 – 81 – 80 – 79 – 78

Een afwisselend verhard en onverhard parcours, goed voor 13 km wandelplezier.

Je komt even in een andere wereld wanneer je wandelt langs de Kempense kanalen en geniet van het weidse landschap van de Kempense meren. De woorden ‘Mol’ en ‘graven’ passen hier wonderwel bij elkaar. In de negentiende eeuw werd hier gespit en gewroet om kanalen aan te leggen. Daarna veranderde het gebied in een lappendeken van grote waterplassen door de zandwinning voor onder meer de glasindustrie. Het zuivere, witte zand hier blijkt daarvoor heel geschikt. De plassen werden recreatiedomeinen, of evolueerden tot knappe natuurgebieden.
De wandeling start aan de Zilvermeerhaven. Het is een jachthaven met 200 aanlegplaatsen, en is zeer geliefd bij pleziervaarders en watersportliefhebbers. Wat verderop bereik je natuurgebied De Maat. Het gebied veranderde door de aanleg van de kanalen in een mozaïek van kleinere biotopen: van hooilandjes over loofbossen en stukken heide tot moerassen, vennen en vijvers met rietkragen. De Maat herbergt een recordaantal soorten libellen. Je vindt hier ook overal restanten van wateringen en sprietputten. Spriet was vroeger een goedkope brandstof die uit de grond werd gehaald. Het is een soort bruinkool met een hoog zwavelgehalte. Spriet is samengesteld uit ‘brokken grond’ en niet helemaal vergane prehistorische stukken takken en boomstammen.
Als je wat verder stapt, kom je aan het Quartz Experience Center. Hier kom je op een interactieve manier meer te weten over de geschiedenis van kwartswinning in de streek, en ontdek je alle mogelijke toepassingen voor wit zand. Oude foto’s geven een mooi beeld van hoe de zandwinning in de streek evolueerde.
Een ander stukje tastbare geschiedenis vind je wanneer je De Maat weer uitwandelt. Over het kanaal Bocholt-Herentals ligt een Bailey Brug uit de tweede wereldoorlog, één van de allerlaatste originele exemplaren in Europa! Lang geleden lag hier een andere brug, maar die is bij het begin van de oorlog opgeblazen. De fundamenten zijn nog te zien. Bij de bevrijding van ons land hebben Britse troepen deze militaire brug geplaatst, die nog elke dag bewijst hoe oerdegelijk ze wel is.

In de verte zie je Sas 4, een kruispunt van de kanalen Bocholt-Herentals en Schoten-Kwaadmechelen. Omdat dit zo een unieke plek is, is hier een fraaie uitkijktoren gebouwd. Na 217 treden sta je op een hoogte van 37 meter en geniet je van een spectaculair uitzicht. Wie minder goed te been is, kan beneden op schermen de beelden zien van de webcams die op de top van de toren staan.
Vlakbij de Baileybrug namen we een pauze in ’t Jagershof, een mooi gelegen rustpost langs het kanaal met een vriendelijke eigenaar. Zin in een echte ambachtelijke pannenkoek? Ook de pannenkoekenboot ligt op de route, ter hoogte van de uitkijktoren.

Prinsheerlijk wandelen in De Merode – Westerlo

Vertrek: Parking Papedreef
Traject: 5 – 4 – 3 – 340 – 7 – 8 – 184 – 10 – 183 – 12 – 14 – 13 – 19 – 18 – 130 – 131 – 16 – 20 – 6 – 5
Afstand: 9km

Je begint de wandeling De Merode aan het Boswachtershuis, een aangename taverne en jeugdhotel. Wat verderop bereik je de Kwarekken, een laag gelegen natuurgebied dat aansluit bij de vallei van de Grote Nete en waar unieke grasplanten groeien. Loop je naar de vallei toe, dan kom je meer en meer met je voeten in het water te staan. Door de Grote Nete en de Laak heeft de Kwarekken een veel vochtiger karakter dan De Beeltjes niet veraf. In het gebied groeien loofbos, restanten van elzenbroekbos en een enorme verscheidenheid aan moerasplanten.

Je wandelt een stuk langs de Nete en passeert zo het Kasteel de Merode. Het oudste gedeelte, de donjon of vestingtoren, dateert uit de middeleeuwen. In de loop der eeuwen kwamen er diverse uitbreidingen, maar de architectuur bleef harmonieus en redelijk sober. Het kasteel is, op een korte onderbreking na, steeds in het bezit geweest van de familie de Merode. Ook nu verblijven hier nog leden van de adellijke familie.

Aansluitend aan het kasteeldomein strekken de bossen en het natuurgebied de Merode zich uit. Het gebied omvat vier bosrijke gebieden in het zuidoosten van Antwerpen: Sterschotsbos, Hertberg, Varenbroek en Helschot. Dit prachtig landschap inspireerde schrijver Alfons Jozef de Ridder voor zijn befaamde pseudoniem Willem Elsschot.
Onze wandeling voert ons verder naar Het Riet, een mooi stukje natuur tussen het marktplein van Westerlo en de Grote Nete. Vroeger kwamen mensen met hun vee hier beschutting zoeken wanneer er gevaar dreigde. De gilde van Westerlo verdedigde het gebied. Ze beschikte daarvoor over wapens, een uitkijkpost op de kerktoren en een uitkijkpost in de toren van het kasteel.

De schutters van de gilde oefenen hier nog steeds op de staande wip. In tijden van gevaar kon de gilde de bevolking waarschuwen zodat ze zich tijdig met haar vee kon terugtrekken in het Riet. Door haar ideale ligging, volledig ingesloten met water, werd het Riet een natuurlijke schans waarop het vee en de inwoners beschutting zochten en vonden.

Als je een stukje verder wandelt, kom je langs het kasteel van Jeanne de Merode, hier ook wel eens het Nieuw Kasteel genoemd. Het kasteel was de woonplaats van één persoon: gravin Jeanne de Merode. Ze bleef ongehuwd en wijdde haar leven aan religie en liefdadigheidswerk. In 1940, tijdens de Tweede Wereldoorlog, namen de nazi’s het kasteel in om te gebruiken als lokaal hoofdkwartier. Gravin Jeanne verhuisde terug naar het ‘oude kasteel’ van Westerlo, waar ze op 1 juli 1944 overleed. Ze liet haar kasteel na aan een kloosterorde van zusters. De kerk gebruikte het een tijdlang als tehuis voor gepensioneerde priesters tot de gemeente Westerlo het kocht in 1970. Sindsdien doet dit kasteel dienst als gemeentehuis.

Aan gezellige cafeetjes geen gebrek op deze wandeling!

Gevangen tussen grens en groen – Hoogstraten

Vertrek: De Klapekster, Kolonie 41, 2323 Wortel
Traject: 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 62 – 6 – 76 – 74 – 75 – 97 – 95 – 94 – 72 – 71 – 70 – 69 – 7 – 9 – 10 – 12 – 13 – 14 – 1
Afstand: 14km

Je bevindt je in een oase van groen, maar tegelijk van strakke orde met lange, rechte dreven. De kolonies zijn
opgevat als een rastervormig drevenpatroon afgewisseld met akkers en weiden, bossen en kleiputten. De beste
manier om te beginnen aan de ontdekkingstocht doorheen Wortel-kolonie is door bezoekerscentrum de
Klapekster binnen te stappen, ondergebracht in de voormalige landlopersboerderij. Nu kan je er terecht voor bier,
koffie en gebak. En je kan er een wandelkaart kopen.

Tijdens het eerste deel van de wandeling kom je langs Bootjesven, een natuurlijk ven dat werd uit geturfd. Wilde
eenden komen hier uitrusten van hun trektocht. Wat verderop stap je door beschermd natuurgebied en steek je
midden in het groen de grens over met Nederland. Je bent hier in de Vallei van het Merkske. Het bijriviertje van de Mark slingert zich als een lint door het beekdal en trekt zich van landsgrenzen niets aan.
Daarna kom je opnieuw uit op de strakke dreven van de kolonie. Vele landlopers hebben hier lange tijd
doorgebracht. De begraafplaats van de landlopers is hier van nog een ontroerende, stille getuige. Je wandelt er binnen via een grote ijzeren poort, bovenaan getooid met een gestileerde granaatappel, symbool voor de onderwereld. De
doden liggen onder kleine eenvormige witte kruisjes.

Gaandeweg verbeterde de welstand in het land en daalde het aantal landlopers. Zo werd de ruimte in de Kempense
kolonies stilaan meer gebruikt voor gedetineerden en voor illegalen. Toen in 1993 de Wet op de Landloperij werd
afgeschaft (want arm zijn is geen misdaad), mochten de resterende landlopers vertrekken. De gevangenis van Merksplas was vanaf dan een strafinrichting. Recht tegenover de ingang van het huidige Centrum voor Illegalen
vind je de landloperskapel, later gevangeniskapel. Eind 19de eeuw is ze gebouwd en ze heeft enkele heel eigen kenmerken. Wie aan de hoofingang naar boven kijkt, ziet dat boven het glasraam een Belgische leeuw in de gevel is verwerkt. Hier blijkt de scheiding tussen kerk en staat even opzij gezet. Binnenin zijn aan de zijmuren twee balkons. Vroeger stonden daar tijdens de eredienst gewapende bewakers. Uniek is ook de ‘lichtstraat’ in de nok, die voor een verrassende lichtinval zorgt. Nu is in de kapel een gevangenismuseum, dat de geschiedenis weergeeft van de
kolonies: een oord van rust en groen, maar ook een onuitputtelijke bron van diepmenselijke verhalen.

Opgelet, neem een hapje en drankje mee voor onderweg!!! Je komt niets tegen. Na de tocht (op zondag) kan je Den Bayerd bezoeken, een wintercafé dat wordt uitgebaat door personen met een handicap.

Tip van Jef Paepen:

Midden in het centrum van het levendige en merkwaardige dorp Baarle-Nassau ligt “De Pannekoekenbakker”.
Hier heb je keuze uit 250 verschillende pannenkoeken. Wij hebben het niet geweten! Jammer…..
Christel