Meerhout

Vertrek: Sportlaan, Meerhout
Traject: 83 – 87 – 88 – 10 – 11 – 3 – 25 – 14 – 99 – 16 – 17 – 63 – 22 – 21 – 23 – 24 – 2 – 12 – 94 – 99 – 98 – 96 – 95 – 92 – 86 – 85 – 71 – 70 – 97 – 74 – 71 – 76 – 77 – 78 – 84 - 83

Wandelnetwerk: Kempense Landduinen
Terrein: voornamelijk onverhard, trek bij regenweer stevige wandelschoenen aan
Afstand: 14km

Tussen Meerhout en Geel ontdek je hectaren ongerepte landduinen, heide, bossen, moerassen en vennen. Wandelen en genieten van de natuur is hier de boodschap. Ik had deze toer gezien op de wandelblog. Verbaasd door de prachtige foto’s trokken we halverwege januari richting Meerhout. We parkeerden de auto in de Sportlaan en zaten onmiddellijk op het wandelknooppuntennetwerk.
We vertrokken in het Fabiolabos, dit bos is aangeplant in maart 1991. We doorkruisten het bos en via rustige wegen kwamen we aan De Luihoeve. In niet-corona tijden kan je hier even uitrusten en genieten van een ambachtelijk tasje koffie gemaakt met vers gemalen bonen of met een coupe huisbereid ijs. Wij moesten tevreden zijn met een boomstam. We haalden onze spiksplinternieuwe thermos (een investering, voor tijdens de wintermaanden) uit de rugzak en genoten van een bekertje koffie met een speculozeke.

We stapten verder en na het een tijdje kwamen we aan het bezoekerscentrum Grote Netewoud. Mooi gesitueerd op een groene én historische site naast een 17e-eeuwse watermolen. De Grote Nete stroomt hier letterlijk door het gebouw. Het bezoekerscentrum is dé toegangspoort om de waardevolle natuur in deze regio te ontdekken.

Hier aan dit centrum, haalden we de avonturier in ons naar boven en volgden we een stukje van het Totterpad. Dit pad is voor al wie jong is….of zich nog jong voelt. Wij volgden wat knooppunten hier (tussen 71 en 71) maar als je graag het ganse pad volgt, dan volg je de “pootafdrukken” (start aan de groene vuilbak bij het bezoekerscentrum). Het pad is 1,6km, je passeert langs een boomstambrug, houten balkjes, wilgentunnels en je wandelt over water (opgepast dat je er niet “in tottert”).
Verder wandelend over landelijke wegen, kwam het centrum in zicht en stonden we terug aan het vertrekpunt.

Het was een heerlijk wandelweertje, we genoten van de prachtige natuur, het idyllische landschap en de stilte. Eigenlijk zijn die Bavostappers toch wel gelukzakken met zo een prachtig wandelgebied…

Scherpenheuvel, Averbode, Zichem…

Witte, hedde gij al zout oep de patatte gedaan?
Vertrek: Mariahal, Scherpenheuvel

Traject: knooppunten 244 – 120 – 209 – 283 – 261 – 396 – 59 – 298 – 175 – 57 – 145 – 93 – 98 – 100 – 90 – 295 – 58 – 411 – 61 – 246 – 342 – 341 – 135 – 375 – 136 – 140 – 148 – 244
Afstand: 18km waarvan 31% onverhard

Na 2 zondagen in de sneeuw gewandeld te hebben, konden we op 21 februari genieten van een eerste lenteprik. Deze lente-opstoot kon op geen beter moment komen, al was het maar voor ons mentaal welzijn.

Wie Scherpenheuvel zegt, denkt meteen aan de bekende basiliek die de eindbestemming is van veel bedevaarders. Vooral in de meimaand trekt deze toeristische trekpleister heel wat volk. Wandelaars, fietsers en natuurliefhebbers voelen zich aangetrokken door de talrijke bossen en ongeschonden natuurgebieden. Het heuvelachtige landschap zorgt voor heel wat mooie vergezichten.

We vertrokken aan de Basiliek, met zijn prachtige koepel. 298 sterren schitteren op de loden koepel. Rond de basiliek flakkeren talloze vlammetjes. Dit tafereel levert mooie plaatjes, maar de 2 heren waarmee ik op stap ben, hebben er geen oog voor en zetten er meteen stevig de pas in. Binnen de kortste keren stonden we oog in oog met nog 2 Ranstuilen. Zij wandelden van het station in Diest naar het andere station in Aarschot. Na wat gekletst te hebben stapten we verder. Iets voor de middag vonden we een geweldige picknickplek, in volle natuur deed een boomstam dienst als rustpost, we genoten van onze sandwiches met de zon op onze snoet.

We stapten nog wat verder en kwamen aan de Abdij van Averbode met zijn beroemde Lekdreef. Deze dreef was de avond voordien nog in het nieuws. Door de warmere temperaturen en het zonnige weer smaakt een ijsje altijd. Maar om een uur in een lange rij te gaan staan voor een ijsje, daar heb je moed en heel veel geduld voor nodig. Maar wat hadden wij geluk, bij de ijskar halverwege de dreef stond geen volk. We bestelden ijs, zochten een bank en genoten met volle teugen van een allereerste schepijsje in 2021.

Na deze ijstijd stapten we richting Zichem. We snoven daar de sfeer op, we bleven wat treuzelen op de markt. Daar staat het bronzen beeldje van de vrolijke Witte, ter ere van 100 jaar Ernest Claes. Zichem, vooral bekend van het boek “De Witte” dat zich hier afspeelde. Dit boek werd later ook meermaals verfilmd …

Rond 15u kwamen we terug aan in Scherpenheuvel. In niet corona-tijden kan je rondom de basiliek in de kleurige kramen nog op zoek naar een souvenir. Speelgoed, Mariabeelden, zoete vrouwentongen en noppen of de dorst nog lessen in een cafeetje …
We zakten af, reden door Averbode waar het ondertussen zwart zag van het volk … Fietsers, wandelaars, motards … maar wij waren de drukte voor geweest en hadden toch maar ons ijsje gehad … Genieten van kleine dingen … met af en toe een groot gelukske …

Wil je een iets korter toertje in Scherpenheuvel dan volg je volgende route:
Met hetzelfde startpunt als de andere afstand, namelijk aan de parking Mariahal te Scherpenheuvel.
244 – 148 – 140 – 120 – 209 – 283 – 344 – 141 – 375 – 135 – 134 – 208 – 138 – 383 – 139 – 406 –
137 – 148 – 244
Afstand: (50% onverhard)

We verlaten de omgeving van de Basiliek langs de Leistraat en stappen voorbij vele velden naar de
Lobbense Molenweg (209). We steken de weg naar Messelbroek over en rusten even in het bos (283).
Verder door het bos naderen we de Demer richting Zichem
(375).
We wandelen door het oude centrum van Zichem en komen langs het marktplein. We genieten van de sfeer en het
standbeeld van “De Witte”, een herinnering aan de honderdste uitgave van het boek van Ernest Claes.
We verlaten Zichem en zien in de verte de Maagdentoren. We gaan over de Demer en komen nog eens voorbij de toren, maar langs de andere zijde. De Maagdentoren is 28m hoog, een vestingtoren, die op het einde van de 14e eeuw langs de Demer gebouwd werd door Renier van Schoonvorst, Heer van Zichem.
We wandelen terug over zandwegen langs de velden naar de Steenweg op Diest. Op weg naar Scherpenheuvel langs de Peerdekeshofstraat zien we in de verte tussen de bomen de Basiliek. Nog een stukje glooiend parkoers langs Spordelweg terug naar de parking.

Schranshoevepad Vorselaar

Start: Sportcentrum De Dreef, Oostakker 1, Vorselaar
Afstand: 13 km
Knooppunten: 49 – 54 – 55 – 57 – 58 – 23 – 4 – 5 – 27 – 28 – 29 – 80 – 79 – 5 – 78 – 64 – 63 – 62 –
60 – 25 – 24 – 59 – 20 – 48 – 49

Vorselaar, een klein dorp in de Antwerpse Kempen.
Dit dorp wordt ook wel eens het K-dorp genoemd. Deze K verwijst naar talrijke monumenten. Het bekendste is allicht het kasteel met zijn prachtige bossen. Er is ook nog de kaak, de kerk en het klooster!
Maar vergeet ook niet de prachtige natuurgebieden, de Lovenhoek en het Schupleer. Vorselaar, daar waar je altijd kan genieten van een groene omgeving en waar je ook kan wandelen in alle rust. We parkeerden de auto aan het  sportcentrum, er is voldoende plaats om te parkeren. Erfgoedborden en straatnaambordjes geven je de nodige
informatie mee onderweg. We vertrokken langs een statige dreef en kwamen bij het Kasteel Borrekens.

Dit kasteel werd omstreeks 1270 gebouwd door de ridders van Rotselaar. In 2012 werden in het mooie kasteel van Vorselaar filmopnames gemaakt voor de prestigieuze reeks ‘Parades End’, een reeks van HBO, BBC en Eén.
Deze tocht loopt ook een beetje over het grondgebied Lille. Hier zal je algauw zeggen ... ”hier ben ik al is geweest”. En
inderdaad dit is de Zandstappers’ regio. Je wandelt langs de Lindedreef met de bakstenen pijlerkapelletjes “De zeven weeën van Onze-Lieve-Vrouw” en de Kapel van het Eerwaardig Heilig Sacrament of Heggekapel genoemd … Aan deze kapel kwamen ook de eerste krokussen al door het gras piepen. We passeerden nog wat kapelletjes (niet die waar je iets kan drinken), wandelden een stukje naast de Aa, balanceerden over een bruggetje met dikke boomstammen en kwamen langs een gezellig picknickpoint. Je kan deze picknicktafel reserveren. In tijden van corona is dit toch een geweldig initiatief. Je belt naar het gsm nummer dat aangegeven staat op de triporteur, (of website picknickpoint) geeft je bestelling door en op het afgesproken uur en dag staat je picknickpakket gekoeld in de triporteur. Je krijgt de code van
het slot en hup je kan genieten. Je hoeft geen materiaal mee te zeulen en ook over de opruim hoef je je geen zorgen te maken.

Weeral een heerlijke zonnige zondag voorbij…